Evangelie volgens Johannes

Die arend word dikwels as simbool vir die evangelis Johannes gebruik en verwys na die spirituele tendense van die teks. Die beeld is vir die Bambergse Apokalipse geteken

Die Evangelie volgens Johannes is die vierde boek van die Bybel se Nuwe Testament en een van die vier kanonieke evangelies. Dit vorm saam met die drie sinoptiese evangelies 'n sentrale grondslag van die Christelike geloof, maar verskil nogtans ten opsigte van sy selfstandige narratiewe en teologiese karakter duidelik van die drie ander evangelies.

Die evangelie beskryf Jesus van Nasaret se reise na en sendingwerk in beduidende sentrums van die Jodedom, waaronder Jerusalem. Die skrywer begin sy verslag met Johannes die Doper en eindig met Jesus se dood aan die kruis, sy begrafnis, sy heropstanding en daaropvolgende verskynings.

Die outeurskap is onbekend. Volgens vroeë Christelike tradisies word die teks aan Johannes, een van Jesus se apostels, toegeskryf. Wat sy styl en inhoud betref, is dit nou verwant aan die drie briewe van Johannes, maar moderne geleerdes betwyfel dat die vier tekste deur dieselfde persoon geskryf is. Die evangelie het vermoedelik eers in die laat eerste of vroeë tweede eeu ontstaan en is later deur 'n bewerker uitgebrei.

Die outeur van die evangelie begin sy vertelling met die logos en verduidelik sodoende dat hy vertroud was met hellenistiese denke en filosofie. Hy beskryf dan ook geen geskiedkundige gebeurtenisse nie, maar eerder mistiese gewaarwordings wat nie vir menslike ervaring toeganklik is nie. Die skrywer is moontlik afkomstig van 'n Griekssprekende Joods-Christelike omgewing.

Die selfopenbaring van Jesus van Nasaret staan sentraal in die teks, net soos sy goddelikheid en die spirituele betekenis van sy heropstanding. Dikwels word na hierdie teks ook as 'n pneumatiese of spirituele evangelie verwys. Die skrywer het moontlik in aanraking gekom met mistiese en gnostiese tradisies.

Eksterne skakels

• Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir Johannes‎.